Decyzja o budowie domu wypłynęła właściwie sporo wcześniej jednak brałam ją początkowo jako śmieszne mrzonki i marzenia, które w realnym świecie nie mają prawa bytu. Wraz z partnerem (obecnym już mężem)wynajmowaliśmy mieszkanie(ja brak stałej pracy,on umowy śmieciowe) więc trudno było takie sprawy traktować poważnie. Sytuacja się jednak zmieniła. Postanowiliśmy,że weźmiemy sprawy we własne ręce. Początkowo myśleliśmy o zakupie mieszkania.. Perspektywa spłaty przez 25 lat mieszkania 45m2 w bloku przytłoczyła mnie i wtedy jeszcze narzeczonego strasznie. Postanowiliśmy wziąć ślub cywilny (zamiast kościelnego) i budować dom. Pomysł szaleńczy zwłaszcza,że oszczędności brak. Zmieniła się jednak sytuacja w pracy (dostałam umowę i mąż też już taką normalną). Stwierdziliśmy, że jest to nasze 10 minut w życiu i grzechem jest tego nie wykorzystać. Piszę tu w kontekście "Rodzinki na swoim "(chodzi o kredyt dofinansowany przez Skarb Państwa). Od dnia Naszego ślubu minęło wczoraj pół roku..
Tyle czasu zajęło nam dokładnie załatwianie formalności administracyjnych (pozwolenia,decyzje i sprawy kredytowe).
Dodam tylko,że działkę dostaliśmy od teściów rolną (więc też troszkę z nią zabawy było).
Pisząc ten blog chciałabym uwiecznić swoje odczucia i chociaż w jakimś małym stopniu uchwycić moment....jakiś wycinek tego ważnego w życiu każdego człowieka czasu, kiedy wydaje kosmiczne sumy, swoich ciężko zarobionych pieniędzy aby zapewnić w przyszłości dach nad głową dla siebie i swojej rodziny a także spełnić takie pozornie prozaiczne marzenie o nazwie WŁASNY DOM.
Tak to jest właśnie tak chwila kiedy marzenia małymi kroczkami stają się rzeczywistością.
I o tym właśnie pragnę napisać i powiedzieć to głośno- to właśnie będzie Nasz DOM w POZIOMKACH :):):)
